Podstawowe potrzeby każdego mieszkańca Hiszpanii

nieruchomości w Hiszpanii - doradztwo

PIERWSZE KROKI W HISZPANII

 

Swoboda przepływu ludności w obrębie Unii Europejskiej nie nakłada na obywateli RP obowiązku legalizowania pobytu na terenie Królestwa Hiszpanii pod warunkiem, że przebywamy w granicach Królestwa Hiszpanii nie dłużej niż 3 miesiące. Osiedlając się na stałe jesteśmy zobowiązani do rejestracji pobytu oraz wyrobienia numeru NIE (przeczytaj o pełnej procedurze uzyskania numeru NIE), czyli numeru rejestracji cudzoziemca,  który pozwoli nam korzystać z pełni praw i przywilejów mieszkańca słonecznej Hiszpanii.

Jak zarejestrować pobyt?

Należy zarejestrować się w Central de Extranjeros Registro czyli Centralnym Rejestrze Obcokrajowców w celu uzyskania Certificado de registro de ciudadano de la U.E. – Certyfikatu Rejestracji Obywatela Unii Europejskiej. Zapisu dokonuje się w Biurze dla Obcokrajowców (Oficina de Extranjería) w powiecie, w którym zamierza rezydować, nie później niż trzy miesiące od daty wjazdu do Hiszpanii.

Istnieje kilka warunków, które należy spełnić by wyrobić ów dokument:

  • Zatrudnienie w charakterze pracownika najemnego
  • Zatrudnienie na własny rachunek
  • Posiadanie wystarczających środków utrzymania: zarówno dla siebie, jak i dla członków rodziny na czas pobytu w Hiszpanii (oceny wystarczalności środków dokonuje się indywidualnie dla każdego przypadku, mając zawsze na uwadze sytuację osobistą i rodzinną wnioskodawcy),
  • Posiadanie ubezpieczenia publicznego lub prywatnego, nabytego w Hiszpanii lub w innym kraju, pokrywającego koszty leczenia podczas pobytu w Hiszpanii

O certyfikat mogą ubiegać się także:

  • Studenci lub osoby zapisane na kursy zawodowe w ośrodkach publicznych lub prywatnych oficjalnie uznanych przez hiszpańskie władze oświatowe, które posiadają ubezpieczenie publiczne lub prywatne, nabyte w Hiszpanii lub w innym kraju, całkowicie pokrywające koszty leczenia podczas pobytu w Hiszpanii oraz deklarujące posiadanie wystarczających środków dla własnego utrzymania jak i dla członków rodziny,
  • Towarzyszący członek rodziny lub bliscy przybyli do Hiszpanii w wyniku łączenia rodziny obywatela Unii Europejskiej, którzy spełniają warunki uzyskania certyfikatu (w przypadku studentów jest to współmałżonek i jego dzieci bądź dzieci współmałżonka, w pozostałych przypadkach – współmałżonek i dzieci własne lub współmałżonka poniżej 21 lat lub dzieci niepełnosprawne lub dzieci powyżej 21 lat, będące na utrzymaniu rodziców, jak również rodzice obywatela Unii Europejskiej lub jego współmałżonka, będący na ich utrzymaniu).

 

 

 

Hiszpania to kraj zupełnie różny od Polski pod właściwie każdym względem. Co musisz wiedzieć o południowej codzienności i na co być przygotowanym przeprowadzając się do słonecznej Hiszpanii?

 

OPIEKA MEDYCZNA W HISZPANII

 

Zasadniczo opiekę medyczną w Hiszpanii, podobnie jak w Polsce dzielimy na dwa rodzaje: publiczną i prywatną.

Opieka medyczna prywatna należy do sektora usługowego. Oznacza to tyle, że za określone kwoty każdy posiadający fundusze może zakupić pakiety świadczeń, które go interesują. Publiczna opieka zdrowotna, natomiast przysługuje osobom posiadającym rezydenturę hiszpańską, aby mieć do niej dostęp konieczne jest wyrobienie dwóch dokumentów: Número de la Seguridad Social, czyli Numeru Ubezpieczenia Społecznego i Tarjeta Sanitaria Individual czyli Karty Zdrowia.

Po więcej informacji o ubezpieczeniach medycznych, rzeczonych dokumentach i procedurach ich wyrabiania zapraszamy do artykułu UBEZPIECZENIA W HISZPANII.

 

SZOK KULTUROWY

 

Może wydawać się, że hiszpańska kultura nie różni się aż tak bardzo od Polskiej. Wszak obie mają chrześcijańskie korzenie, a kultywowanymi wartościami są dom i rodzina. Jednak im bardziej na południe tym klimat gorętszy a temperamenty mieszkańców bardziej ogniste. Polaków czy też Niemców, Holendrów, Skandynawów w pewien sposób zakorzeniona jest perspektywa o trudach życia, konieczności pięcia się po szczeblach kariery w pocie czoła. Hiszpan natomiast cechuje pogoda ducha, swoista beztroskość dostrzegalna w codziennym życiu społecznym.

 

O języku słów kilka

 

W nadwiślańskim kraju przyjęło się przeświadczenie o pewnej uniwersalności języka angielskiego, zważywszy na skalę jego rozpowszechnienia. Niestety – przeprowadzając się do Hiszpanii należy spodziewać się, że znajomość języka hiszpańskiego (a w przypadku Katalonii i Wspólnoty Balearów również i katalońskiego) w stopniu komunikatywnym okaże się niezbędna. Hiszpania znajduje się w TOP5 krajów europejskich, których mieszkańcy najsłabiej posługują się językiem angielskim. Nasuwa się pytanie dlaczego? Hiszpański jest trzecim, zaraz po chińskim najczęściej używanym językiem na świecie. Praktycznie w całej Ameryce Południowej hiszpański jest językiem urzędowym, a w Polsce trzecim najczęściej nauczanym językiem. Można założyć, że Hiszpanie zdając sobie sprawę z rozpowszechnienia swojej narodowej mowy nie widzą konieczności nauki angielskiego, bo gdziekolwiek pojadą uda im się porozumieć w ojczystym języku, stąd ich małe zainteresowanie nauką angielskiego. Jaki z tego wniosek? Warto nauczyć się chociaż podstaw hiszpańskiego, zwłaszcza jeżeli chcesz zamieszkać i pracować w słonecznej Hiszpanii.

 

Hiszpańskie zwyczaje

 

Co kraj to obyczaj. Grzeczność i kurtuazje, które znasz z Polski na niewiele się zdadzą podczas komunikacji z Hiszpanami. Czasem ich nieskrępowane zachowanie może zadziwiać obcokrajowców. Hiszpanie są pełni emocji, które wyrażają często i głośno, co z pewnością może doprowadzić Polaka do konsternacji. Już witając się z Hiszpanem, musisz liczyć się z tym, że wyciągnięcie ręki odbierze jako coś dziwnego – swoiste, niepotrzebne wyznaczenie dystansu. Czymś całkowicie naturalnym dla Hiszpan są pocałunki w policzki na powitanie i to z całkiem obcą sobie osobą.

Hiszpański tryb pracy może wydać się osobie z Polski ospały lub nawet leniwy. Częste pogawędki czy przerwy na papierosa czy kawę są czymś naturalnym w hiszpańskiej kulturze zawodowej. Hiszpanie cenią sobie socjalizowanie się. Przeprowadziwszy się z Polski możesz być zaskoczony/a jak bardzo Hiszpanie lubią przesiadywać, rozmawiać, cieszyć się czasem. Zdarza się, że przedłużają sobie tym samym swój dzień w pracy.  

 

Kultura barowa

 

Spędzanie czasu w knajpach jest ważnym elementem towarzyskiej kultury iberyjskiej – jak wyżej, wspólne jedzenie w Hiszpanii ma charakter „socjalizacyjny”. Hiszpanie często wybierają się do barów jeszcze przed kolacją pośmiać się ze znajomymi przy szklaneczce cañas, tradycyjnym piwie podawanym w niewielkiej ilości bo latem jest bardzo gorąco i każda większa ilość napoju bardzo szybko się ogrzewa. Warto wiedzieć, że podczas spotkań towarzyskich w Hiszpanii rzadko kiedy zamawia się pojedyncze danie –  każdy dla siebie. Hiszpanie wolą jeść przysłowiowo z jednej michy, zamawiając raciones (duże talerze rozmaitych przekąsek do pochrupania) lub platos para compartir, czyli dania do podziału, co wyraźnie obrazuje społeczną funkcję wspólnego jedzenia.

 

Sjesta

 

Sjesta dla osób mieszkających w Hiszpanii jest czymś bardzo ważnym, czymś czego nie można przeskoczyć. Czas pomiędzy godziną 14.00 a 17.00 to w hiszpańskiej kulturze moment na odpoczynek po obiedzie, podczas którego mieszkańcy Hiszpanii chowają się przed najostrzejszym słońcem. Miasta w godzinach popołudniowych wymierają, na ulicach robi się pusto i cicho.

W godzinach sjesty zamknięte są nie tylko restauracje ale i banki, wszelkiego rodzaju urzędy, prywatne sklepy, muzea czy fabryki. W tym czasie uważa się za niestosowne wykonywanie telefonów, które mogą zaburzyć komuś odpoczynek i relaks.

 

Załatwianie spraw

 

Wybierając się do hiszpańskiej instytucji, państwowej czy też nie – można spodziewać się, że zazwyczaj zabraknie któregoś z potrzebnych papierków. Chcąc oszczędzić sobie biegania po urzędach, (które należy wspomnieć w godzinach sjesty są zamknięte) warto zabrać ze sobą każdy dokument, który mówiąc najprościej – może się przydać, tj.  fotokopia paszportu, fotokopię lub oryginał numeru N.I.E czy numer konta bankowego. Nieistotne czy ubiegasz się o rezydenturę czy podpisujesz umowę o podłączenie Internetu. Na wycieczkę do instytucji zabierz ze sobą wszystkie potencjalnie przydatne dokumenty, a także uzbrój się w cierpliwość i przywdziej sympatyczny uśmiech. W Hiszpanii niewiele uda się załatwić z grobową miną i kaleczonym językiem angielskim z polskim akcentem. Nieraz parę słów po hiszpańsku i miłe usposobienie w stosunku do urzędnika może skrócić Twoje zmagania w urzędach i instytucjach usługowych.

 

Correos czyli poczta

 

Wcześniej czy później będziesz musiał/a odwiedzić pocztę w Hiszpanii, aby nadać list z CV, wysłać paczkę z prezentami do polski lub odebrać awizo, które przyszło do Twojej skrzynki pocztowej w nowym domu. Znakiem Correos, czyli hiszpańskiej poczty jest łatwo rozpoznawalny granatowy róg i korona na żółtym tle, którym oznaczone są urzędy pocztowe oraz skrzynki. Znaczki na list i kartki pocztowe, można kupić na poczcie lub w sklepie z tytoniem, tzw. Estanco de tabacco lub po prostu Estanco. Warto zaznaczyć, że znaczki pocztowe w Hiszpanii można zakupić wyłącznie w tych dwóch miejscach: urzędzie pocztowym i Estanco, za wyjątkiem dużych miast, takich jak jak Barcelona, Sewilla lub Madryt w których znaczek dostaniemy znaczek również w niektórych informacjach turystycznych. Sjesta nie dotyczy zazwyczaj urzędów pocztowych, więc placówki są czynne od godzin porannych do wieczora.

 

Zakupy

 

Zarówno na terenie największych miast jak i mniejszych miejscowości, urokliwe uliczki usiane są sympatycznymi sklepikami „za rogiem”, w których znajdziemy artykuły pierwszej potrzeby. Naturalnie, w miejscach bardziej zurbanizowanych zakupy możemy zrobić w supermarketach, których najczęściej nie dotyczy popołudniowa sjesta. Centra handlowe w Hiszpanii mają zazwyczaj długie godziny otwarcia, a na ich terenie znajdziemy wszelkiego rodzaju sklepy.

Niemal wszystkie hiszpańskie miasta co tydzień lub co miesiąc organizują pchle targi. W trakcie tych wydarzeń można zakupić wszelkiego rodzaju produkty, od artykułów spożywczych przez odzież aż po rękodzieło oraz doświadczyć tętniącej życiem, często świątecznej atmosfery, którą umilają uliczni grajkowie i artyści.

 

Corrida na szosie?

 

Polski kierowca przemierzający malownicze hiszpańskie trasy może doświadczyć pewnej dezorientacji, bowiem zauważy on znaki drogowe, jakich nie widział w ojczystym kraju. Obok dobrze znanych Polakom cyfr na białym okręgu z czerwoną obwódką – ograniczeń prędkości, hiszpańskie drogi zdobią okrągłe niebieskie znaki z białymi cyframi – określające prędkość minimalną, czy znaki kwadratowe z białymi liczbami, które sugerują z jaką prędkością najbezpieczniej, a zarazem najbardziej optymalnie poruszać się po danym odcinku trasy. Warto wspomnieć, że w razie wypadku to do tych ostatnich odnoszona jest odpowiedzialność kierowcy, innymi słowy przy ograniczeniu prędkości 80 km/h i prędkości sugerowanej 60km/h, w razie wypadku jeżeli pojazd poruszał się z prędkością większą niż sugerowana może być narażony na dodatkowe koszty.

 

Limity prędkości?
  1. W terenie zabudowanym obowiązuje ograniczenie do 50 km/h. 
  2. Poza terenem zabudowanym samochody osobowe mogą poruszać się z prędkością do 90 km/h.
  3. Na drogach ekspresowych obowiązuje ograniczenie 120 km/h.
  4. Na drogach, które nie są drogami ekspresowymi, ale posiadają dwa pasy w jednym kierunku ograniczenia wynoszą odpowiednio 100 km/h.
  5. Na autostradach dla samochodów osobowych obowiązuje ograniczenie do 120 km/h.

 

Oswojenie się z hiszpańskimi realiami może początkowo być kłopotliwe. Po przyjeździe do Hiszpanii obcokrajowiec na każdym kroku zauważać będzie różnice, w porównaniu do tego co zna. Ludzie z natury obawiają się nowości, dlatego warto być przygotowanym i nastawionym na nowe doświadczenia, a z czasem to co z początku wydawać się mogło trudne czy onieśmielające, okaże się przytulnym środowiskiem, które nazwiesz domem.